ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ  ΤΟΥ  ΣΩΤΗΡΟΣ

γ΄μέρος
Τὰ ἐνδύματα τῶν εἰκονιζομένων εἶναι ἀρχαιοελληνικά, ἐσωτερικῶς χιτῶνας καὶ ἀπὸ πάνω ἱμάτιο. Τοῦ Χριστοῦ ὁ χιτῶνας φέρει καὶ σημεῖον, τοῦ Ἠλία ποταμούς (βλ. ἑρμηνεῖα στὸ κείμενο “Ἱερὰ ἄμφια”, 30 Ἰανουαρίου 2017).

Ζωηρὴ ἀντίθεση ὑπάρχει ἀνάμεσα στὴ στατικότητα τῶν μορφῶν τοῦ ἄνω τμήματος τῆς σύνθεσης, καὶ στὴν ἔνταση τῶν κινήσεων τῶν Μαθητῶν. Μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ὑποδηλώνεται ἡ θεία ἀταραξία καὶ μακαριότητα, ἔναντι τῆς ἀνθρώπινης ἀτέλειας καὶ ἀδυναμίας.

Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν Παλαιολόγων, δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ τῆς κεντρικῆς σκηνῆς, ἐμφανίζονται σὲ μικρότερο μέγεθος ὁ Ἰησοῦς με τοὺς Μαθητὲς ὅταν ἀνεβαίνουν στὸ ὄρος καὶ ὅταν ἀπέρχονται. 
 
Ἀπὸ τὰ πρῶτα χρόνια τοῦ Χριστιανισμοῦ ἑωρταζόταν πρὸ τῆς Ἀναστάσεως, ὅποτε καὶ συνέβη. Στὸ Θαβὼρ ἡ Ἁγία Ἑλένη ἔκτισε Ναὸ πρὸς τιμὴν τῆς Μεταμορφώσεως, ὁ ὁποῖος ἐγκαινιάστηκε τὴν 6η Αὐγουστου, καὶ ἔκτοτε μεταφέρθηκε ἡ ἑορτὴ σ’ αὐτὴ τὴν ἡμερομηνία. Σύμφωνα μὲ τὸ τυπικὸ τῆς Παλαιστίνης, τὴν ἡμέρα τῆς Μεταμορφόσεως προσφέρονται ὠς ἀπαρχὲς σταφύλια, ποὺ εὐλογοῦνται στὴν Ἐκκλησία.